Η συναρπαστική ιστορία του Δεύτερου Νόμου της Θερμοδυναμικής

O Stephen Wolfram δημοσίευσε χτες στον ιστότοπο arxiv.org ένα άρθρο 161 σελίδων (!) με τίτλο «How Did We Get Here? The Tangled History of the Second Law of Thermodynamics«. Περιγράφει διεξοδικά την ιστορική προέλευση και τα κύρια σκέλη της εννοιολογικής ανάπτυξης του Δεύτερου Νόμου της Θερμοδυναμικής, παραθέτει αποσπάσματα από τις πρωτότυπες πηγές και δίνει βιογραφικές πληροφορίες για τους βασικούς πρωταγωνιστές.
Με μια γρήγορη ματιά βλέπουμε ότι αναφέρεται και στην διατύπωση του Δεύτερου Νόμου από τον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή, ως εξής:
«…. υπάρχει μια ακόμη διατύπωση που εμφανίζεται επίσης μερικές φορές και συνήθως συνδέεται με το όνομα «Carathéodory» ή τον όρο «αξιωματική θερμοδυναμική». Στην πρώτη δεκαετία του εικοστού αιώνα – ιδιαίτερα στον κύκλο γύρω από τον Ντέιβιντ Χίλμπερτ (1862–1943) – υπήρχε πολύς ενθουσιασμός για την αξιωματοποίηση των πραγμάτων, συμπεριλαμβανομένης και της Φυσικής. Έτσι, το 1908 ο μαθηματικός Constantin Carathéodory (1873–1950) πρότεινε μια αξιωματοποίηση της θερμοδυναμικής. Η βασική του ιδέα – την οποία ανέπτυξε περαιτέρω κατά τη δεκαετία του 1920 – ήταν να εξετάσει κάτι σαν το ρευστό φάσης του Gibbs και στη συνέχεια να ισχυριστεί χονδρικά ότι γίνεται (σε κάποιο βαθμό – θεωρητικά) «τόσο μπερδεμένο» που δεν υπάρχουν «πειραματικά εφικτοί» μετασχηματισμοί που να μπορούν να το ξεμπερδέψουν. Ή με την αρχική του διατύπωση: Σε κάθε γειτονιά δεδομένης κατάστασης συστήματος υπάρχουν καταστάσεις μη προσιτές από αυτή με αδιαβατική διεργασία αντιστρεπτής ή μη.
Δεν υπήρξε μεγάλη επιτυχία αυτής της προσέγγισης – αν και ο Max Born (1882-1970) την υποστήριξε, ο Max Planck την απέρριψε και το 1939 ο S. Chandrasekhar (1910-1995) την χρησιμοποιεί στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του σχετικά με την αστρική δομή. Αλλά με διάφορες μορφές, η προσέγγιση Καραθεορωρή συμπεριλήφθηκε σε διάφορα βιβλία. Ένα παράδειγμα είναι η περιγραφή της στο βιβλίο του Brian Pippard (1920–2008) «The Elements of Classical Thermodynamics» (1957):

Πέρα από την διατύπωση Καραθεοδωρή, μπορείτε να διαβάσετε «την περίπλοκη ιστορία για το πως φτάσαμε στον Δεύτερο Νόμο της Θερμοδυναμικής» του Stephen Wolfram ΕΔΩ: https://arxiv.org/ftp/arxiv/papers/2311/2311.10722.pdf

O Stephen Wolfram γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1959, σπούδασε στο Ίτον, στην Οξφόρδη και στο Caltech. Δημοσίευσε την πρώτη του επιστημονική εργασία σε ηλικία 15 ετών και σε ηλικία 20 ετών πήρε το διδακτορικό του στη θεωρητική φυσική από το Caltech. Το πρώιμο επιστημονικό έργο του Wolfram αφορούσε κυρίως την φυσική υψηλών ενεργειών, την κβαντική θεωρία πεδίου και την κοσμολογία. Έχοντας αρχίσει να χρησιμοποιεί υπολογιστές το 1973, ο Wolfram έγινε γρήγορα πρωτοπόρος στον αναδυόμενο τομέα του επιστημονικού λογισμικού και το 1979 ξεκίνησε την κατασκευή του SMP -του πρώτου σύγχρονου συστήματος υπολογιστικής άλγεβρας- που κυκλοφόρησε εμπορικά το 1981.
Σε αναγνώριση της πρώιμης δουλειάς του στην φυσική και στους υπολογιστές, ο Wolfram έγινε το 1981 ο νεότερος αποδέκτης υποτροφίας MacArthur. Στα τέλη του 1981, ο Wolfram ξεκίνησε μια νέα φιλόδοξη κατεύθυνση στην επιστήμη με στόχο την κατανόηση της προέλευσης της πολυπλοκότητας στη φύση. Η πρώτη βασική ιδέα του Wolfram ήταν να χρησιμοποιήσει πειράματα υπολογιστή για να μελετήσει τη συμπεριφορά απλών προγραμμάτων υπολογιστή γνωστών ως κυψελικά αυτόματα. Έτσι έκανε μια σειρά από εντυπωσιακές ανακαλύψεις σχετικά με την προέλευση της πολυπλοκότητας. Οι εργασίες που δημοσίευσε ο Wolfram είχαν σημαντικό αντίκτυπο και έθεσαν τις βάσεις για το αναδυόμενο πεδίο της έρευνας περίπλοκων συστημάτων.
O Stephen Wolfram, είναι γνωστός κυρίως ως ο δημιουργός του Mathematica, του Wolfram|Alpha, της Γλώσσας Wolfram, ως ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Wolfram Research και ως συγγραφέας του A New Kind of Science.

 ΠΗΓΗ: physicsgg.me

Η ψευδαίσθηση της σωτηρίας και η πραγματικότητα της ακρίβειας

Κάποτε μας έλεγαν πως τα μνημόνια θα σώσουν την Ελλάδα. Μιλούσαν για εκσυγχρονισμό, μεταρρυθμίσεις και ανάπτυξη, για μια νέα αρχή που θα μας έβγαζε στο φως. Μα χρόνια μετά, το μόνο που έμεινε είναι μια χώρα κουρασμένη, με μισθούς παγωμένους, τιμές στα ύψη και μια καθημερινότητα που μοιάζει με ατέλειωτη δοκιμασία. Ο πληθωρισμός μπορεί να φαίνεται χαμηλός στα στατιστικά (2% τον Οκτώβριο, λέει η ΕΛΣΤΑΤ) αλλά πίσω από τον δείκτη κρύβεται μια άλλη πραγματικότητα. Οι τιμές στα βασικά είδη εκτοξεύονται: η σοκολάτα +21%, ο καφές +19%, το κρέας +10%. Το βόειο έχει γίνει είδος πολυτελείας, και τα νοικοκυριά παλεύουν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και την ανάγκη. Κι ενώ οι μειώσεις σε ελαιόλαδο ή ενέργεια παρουσιάζονται σαν «ανάσα», δεν αγγίζουν ουσιαστικά τον πολίτη. Γιατί η ακρίβεια δεν είναι πια συγκυρία αλλά δομή. Είναι το αποτέλεσμα μιας αγοράς που ελέγχεται από ολιγοπώλια και καρτέλ, που συντονίζουν τιμές, επιβάλλουν όρους και απορροφούν κάθε προσπάθεια ανταγωνισμού.

Τα λεγόμενα καρτέλ τροφίμων ή, πιο ήπια, οι ολιγοπωλιακές πρακτικές είναι από τους βασικούς λόγους που οι τιμές δεν πέφτουν ποτέ, ακόμη κι όταν μειώνεται το κόστος παραγωγής ή οι πρώτες ύλες. Μόνο η Χρυσή Αυγή κατήγγειλε την ύπαρξή τους στη Βουλή κατά τη διάρκεια της θητείας της! Στην πράξη, λίγες μεγάλες εταιρείες ελέγχουν ολόκληρες αλυσίδες – από τη διανομή μέχρι τα ράφια. Συνεννοούνται σιωπηλά, κρατούν τις τιμές «συντονισμένες» και αφήνουν ελάχιστα περιθώρια ανταγωνισμού.

Το κράτος; Απών. Ή μάλλον παρόν μόνο στα λόγια. Οι έλεγχοι γίνονται για το θεαθήναι, τα πρόστιμα είναι σταγόνα στον ωκεανό, και τα μεγάλα συμφέροντα κινούνται ανενόχλητα. Σαν να υπάρχει μια άτυπη συμφωνία: εμείς δεν σας ενοχλούμε, εσείς κρατήστε τα νούμερα «όμορφα». Η αισχροκέρδεια έχει γίνει σχεδόν “νομιμοποιημένη” καθημερινότητα – με τιμές που ανεβαίνουν αδικαιολόγητα, εταιρείες που δηλώνουν «αύξηση κόστους» ενώ οι ισολογισμοί τους γράφουν ρεκόρ κερδών, και ένα κράτος που περιορίζεται σε ανακοινώσεις «ελέγχων» κι όλο το παιχνίδι παίζεται στις πλάτες των Ελλήνων, μετατρέποντας την επιβίωση σε καθημερινό αγώνα. Έτσι δημιουργείται ένα κλειστό κύκλωμα εξουσίας και ανοχής, όπου η ακρίβεια δεν είναι ατύχημα, αλλά συνειδητή συνέπεια ενός μοντέλου που θέλει τους πολλούς απλούς καταναλωτές και τους λίγους ρυθμιστές των κανόνων. Η ουσία είναι πως όταν το κράτος δεν προστατεύει τον πολίτη από την ασυδοσία της αγοράς, παύει να είναι ρυθμιστής και γίνεται θεατής ή, χειρότερα, συνένοχος.

Και μέσα σ’ όλα, οι ίδιοι που κυβερνούν, τα κόμματα που υπόσχονται λύσεις και «σταθερότητα», είναι οι πιο χρεωμένοι της Ευρώπης. Οφειλέτες μέχρι το κόκκαλο, εξαρτημένοι από τις ίδιες τράπεζες και τα ίδια συμφέροντα που υποτίθεται πως πρέπει να ελέγξουν. Πώς να υπάρξει ανεξαρτησία, όταν το ίδιο το πολιτικό σύστημα ζει με δανεικά; Γίνεται όμηρος των οικονομικών κέντρων που το κρατούν «ζωντανό». Και τότε, τα μέτρα που λαμβάνονται δεν υπηρετούν την κοινωνία, αλλά τους δανειστές και τους χορηγούς της εξουσίας. Η «ανάπτυξη» που μας πλάσαραν δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένας μύθος για να κρατηθεί ζωντανή η ελπίδα. Μια βιτρίνα για να καλύψει τη μετατροπή της χώρας σε πεδίο δοκιμών, όπου οι πολλοί μαθαίνουν να συμβιβάζονται με το λίγο, ενώ οι λίγοι συσσωρεύουν το πολύ.

ΠΗΓΗ: xrisiavgi.com

Μετά τον γάμο ομοφύλων, έρχεται και η πολυγαμία!

  

Τσουνάμι προοδευτισμού!

Κύριος Μάξιμος

Ποιος Τσίπρας, ποια αριστερά, ποιες προοδευτικές δυνάμεις;

Ο λόγος που η Ν.Δ. καλπάζει κυριολεκτικά στις δημοσκοπήσεις έχοντας εξαφανίσει τον λεγόμενο «προοδευτικό χώρο», είναι διότι πολύ απλά η εθνοσωτήριος κυβέρνηση είναι ένα πραγματικό τσουνάμι προοδευτισμού.

Τέτοια επαναστατικά μέτρα, οι αριστεροί δεν τα έχουν δει ούτε στον ύπνο τους.

Ποιος θα το περίμενε αλήθεια ότι μετά τον γάμο ομόφυλων, θα άνοιγε στην Ελλάδα και θέμα πολυγαμίας, παρουσία μάλιστα υπουργού;

Πρόκειται φυσικά για το συνέδριο που θα διεξαχθεί την ερχόμενη Τρίτη, όπου ομιλήτρια θα είναι και η υπουργός Οικογένειας και Κοινωνικής Συνοχής, Δόμνα Μιχαηλίδου, με θέμα τη μονογαμία και ερώτημα αν η κοινωνική αυτή πρακτική είναι «αναχρονιστική το 2025»!

Μα φυσικά και στην πολυπολιτισμική Ελλάδα, η μονογαμία είναι απολύτως αναχρονιστική. Ήρθε η ώρα να σκεφτούμε τους Αδελφούς μουσουλμάνους που έχουν κατακλείσει την Ελλάδα και καταπιέζονται από τον αναχρονιστικό θεσμό της μονογαμίας. 

ΠΗΓΗ: www.newsbreak.gr

Νορβηγικό Δημοσίευμα: Αν κλείσουμε τα μάτια απέναντι στην πίεση της μετανάστευσης, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός θα εξαφανιστεί

 

Elena Angelina Figenschau, Document.no, 1/11/2025

(Mετάφραση: Παναγιώτης Παύλος)

«Η Ελλάδα έχει καταστεί η Ευρωπαϊκή πύλη εισόδου για παράνομους μετανάστες», δηλώνει ο Έλληνας ερευνητής Ιωάννης Κολoβός*. Από τα αλβανικά μεταναστευτικά κύματα της δεκαετίας του 1990 ως τις σύγχρονες ροές από τη Μ.Ανατολή, την Ασία και την Αφρική, οι ελληνικές κυβερνήσεις άνοιξαν τις θύρες και προχώρησαν σε εκτεταμένες νομιμοποιήσεις αλλοδαπών. Ο Κολοβός προειδοποιεί ότι τα υψηλά ποσοστά χορήγησης ασύλου, η προώθηση της πολυπολιτισμικότητας και η αποδυνάμωση της εθνικής ταυτότητας μπορούν να απειλήσουν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, τις χριστιανικές παραδόσεις και τα εθνικά σύνορα.

Ο Κολοβός, ο οποίος μελετά συστηματικά τη μεταναστευτική κρίση στην Ελλάδα και είναι γνωστός για το συγγραφικό του έργο, έχει αφιερώσει την έρευνά του στην ανάλυση του τρόπου με τον οποίο οι πολιτικές αποφάσεις διαμόρφωσαν τις μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη. Τον συνάντησα σε ξενοδοχείο της Αθήνας, όπου μου παρουσίασε με ακρίβεια μια ιστορική διαδρομή που εκτείνεται σε δεκαετίες μεταναστευτικών εξελίξεων, πολιτικών επιλογών και πολιτισμικών μετασχηματισμών.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, εκατοντάδες χιλιάδες παράτυποι μετανάστες κατέκλυσαν την Ελλάδα, ιδίως την Αθήνα, οι περισσότεροι από την Αλβανία.

Η ελληνική κυβέρνηση νομιμοποίησε μεγάλο τμήμα τους – επιλογή που ο Κολοβός χαρακτηρίζει «αυτογκόλ».

Κατά τη διάρκεια μιας αριστερής κυβέρνησης, το 1997 και το 2001, αλλά και μίας δεξιάς, το 2005 και το 2007, θεσπίστηκαν νέοι κανόνες που επέτρεπαν την απόδοση νόμιμου καθεστώτος σε παράνομους μετανάστες. «Μπορείς να μπεις παράνομα», σημειώνει ο Κολοβός, «αλλά αργά ή γρήγορα θα νομιμοποιηθείς». Αυτό έστειλε ένα ιδιαίτερα προβληματικό μήνυμα: η παράνομη μετανάστευση επιβραβεύεται. Μέχρι την περίοδο 2004–2006 η πλειονότητα των μεταναστών προερχόταν από την Αλβανία, και η απέλασή τους ήταν σχετικά εύκολη, καθώς επρόκειτο για πολίτες γειτονικής χώρας. Ωστόσο, πολλοί επανέρχονταν σύντομα, συχνά περνώντας τα σύνορα πεζή, μέσα από ορεινές διαδρομές.

Με τον καιρό η κατάσταση έγινε πιο πολύπλοκη, καθώς αυξήθηκαν οι ροές μεταναστών από μουσουλμανικές χώρες της Αφρικής και της Ασίας – Πακιστάν, Μπανγκλαντές, Αφγανιστάν – που έφθαναν στην Ελλάδα με μικρές βάρκες από την Τουρκία. Η στρατηγική γεωγραφική θέση της χώρας την κατέστησε φυσική πύλη εισόδου της Ευρώπης.

Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στη Συρία κύματα προσφύγων εγκατέλειψαν τη χώρα. Πολλοί διέφυγαν μέσω Τουρκίας προς την Ελλάδα για να ζητήσουν στη συνέχεια άσυλο σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, όπως η Γερμανία, η Δανία, η Σουηδία και η Νορβηγία. Η Μέρκελ άνοιξε τις πύλες της Γερμανίας και η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο της μεγαλύτερης ανθρωπιστικής πρόκλησης της Ευρώπης. Ένα από τα χρόνια εκείνα, έφθασαν στην Ελλάδα πάνω από ένα εκατομμύριο μετανάστες, οι περισσότεροι από τους οποίους συνέχισαν προς άλλες χώρες της Ευρώπης.

Ο Κολοβός ασκεί κριτική στην πολυπολιτισμικότητα την οποία πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν υιοθετήσει:

«Η πολυπολιτισμικότητα έχει αποτύχει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες», υποστηρίζει. Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Σουηδία, η Γερμανία και η Νορβηγία έχουν δει τις συνέπειες. Η αφελής πίστη των ηγετών των χωρών ότι οι κοινωνίες τους μπορούν να απορροφήσουν μεγάλες ομάδες μεταναστών δίχως επιπτώσεις, έχει αποδυναμώσει τις ρίζες και την ταυτότητα των εθνών. Σήμερα, η Ελλάδα εγκρίνει περίπου το 70% των αιτήσεων ασύλου — ποσοστό διπλάσιο από εκείνο άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Το γεγονός αυτό έχει καταστήσει τη χώρα μαγνήτη για μετανάστες που επιδιώκουν καλύτερες συνθήκες ζωής. Ωστόσο, οι συνέπειες είναι εμφανείς: η εμπιστοσύνη των πολιτών προς την κυβέρνηση έχει διαβρωθεί, ενώ αυξάνεται ο φόβος ότι το ισλαμικό δίκαιο και οι αντίστοιχες πολιτισμικές αντιλήψεις θα επηρεάσουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Ο Κολοβός επισημαίνει παραδείγματα από το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Σουηδία, όπου –όπως αναφέρει– ασκούνται ήδη πιέσεις για εφαρμογή της Σαρία σε ορισμένες περιοχές και σχολεία. «Οι πολιτικοί έχουν αποδυναμώσει την εθνική ταυτότητα», τονίζει. «Τα εκπαιδευτικά συστήματα αλλάζουν για να προσαρμοστούν στους μετανάστες, η διδασκαλία του χριστιανισμού αποσύρεται και τα εθνικά σύμβολα αμφισβητούνται. Αυτό δεν είναι απλώς πολιτικό λάθος· είναι πολιτισμική κρίση»!

Προσθέτει ακόμη, ότι οι οικογένειες μεταναστών συχνά έχουν 6–7 παιδιά, ενώ οι ελληνικές οικογένειες αποκτούν πολύ λιγότερα.

Μακροπρόθεσμα, αυτό θα μεταβάλει δραστικά τη δημογραφική σύνθεση της χώρας.

Το δικαστικό σύστημα συχνά δίνει προτεραιότητα στα δικαιώματα των μεταναστών έναντι της ασφάλειας και της προστασίας των ίδιων των πολιτών. Εγκληματίες μετανάστες, όπως υποστηρίζει, συχνά τιμωρούνται με ήπιες ποινές ή με κοινωνική εργασία, ακόμη και σε περιπτώσεις σοβαρών αδικημάτων.

Ο Έλληνας ερευνητής αντιπαραβάλει την πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ, η οποία έχει χαρακτηριστεί λαϊκιστική, αλλά –κατά την άποψή του– αποτελεί παράδειγμα πολιτικής που θέτει σαφή όρια στην παράτυπη μετανάστευση, κάτι που θεωρεί αναγκαίο για την εθνική ασφάλεια. Ο Κολοβός επιρρίπτει ευθύνες και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. «Οι Βρυξέλλες έχουν τη δική τους ατζέντα», δηλώνει. «Επιδιώκουν την αποδυνάμωση των εθνικών συνόρων και της εθνικής ταυτότητας, προκειμένου να ασκήσουν μεγαλύτερο έλεγχο στην ευρωπαϊκή ήπειρο». Η στάση αυτή, όπως λέει, έχει προκαλέσει ευρεία δυσαρέσκεια σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι διαδηλώσεις και αντιδράσεις κατά της μετανάστευσης και της πολυπολιτισμικότητας έχουν γίνει συχνό φαινόμενο, ενώ πολλοί πολίτες νιώθουν ότι η φωνή τους δεν ακούγεται.

Ωστόσο, ο Κολοβός βλέπει και σημάδια ελπίδας: συντηρητικά κόμματα και ηγέτες όπως η Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία και οι ‘Σουηδοί Δημοκράτες’ στη Σουηδία δείχνουν, σύμφωνα με τον ίδιο, ότι είναι δυνατό να ανακτηθεί η εθνική αξιοπρέπεια και η ταυτότητα. Ωστόσο, προειδοποιεί: «Αν η Ευρώπη συνεχίσει να κλείνει τα μάτια στις συνέπειες της μαζικής μεταναστευτικής πίεσης, ο πολιτισμός, η πίστη και η κληρονομιά των εθνών θα αρχίσουν σταδιακά να χάνονται».

Για τον Κολοβό, το ζήτημα δεν αφορά μόνο την πολιτική. «Πρόκειται για τη διαφύλαξη των ριζών, της ταυτότητας και του μέλλοντος της Ευρώπης. Οι πολίτες πρέπει να κατανοήσουν ότι μια πολυπολιτισμικότητα δίχως όρια δεν είναι βιώσιμη. Πρέπει να διδαχθούμε από το παράδειγμα της Ελλάδας και να δράσουμε πριν να είναι πολύ αργά», καταλήγει.

* Νορβηγικό δημοσίευμα – ανταπόκριση από την Αθήνα, στο Document.no. Το Document Media είναι το μεγαλύτερο νορβηγικό εναλλακτικό διαδικτυακό μέσο ενημέρωσης, ιδρυθέν το 2003, με συντηρητικό προσανατολισμό και θετική στάση απέναντι στην πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ. Αντλεί έμπνευση από τη χριστιανική πολιτισμική κληρονομιά και την πνευματική παράδοση της ελληνικής φιλοσοφίας. Παρέχει υποστήριξη προς το Ισραήλ και τις δημοκρατικές του αξίες. Τα άρθρα γνώμης του συνδυάζουν ιστορικές αναφορές με σύγχρονη κριτική για το μεταναστευτικό και τον ρόλο του Ισλάμ στην Ευρώπη. Λειτουργεί ως βασικό αντίβαρο στα νορβηγικά mainstream ΜΜΕ, προκαλώντας ταυτόχρονα υποστήριξη και αντιπαράθεση.

*Ο Ιωάννης Κολοβός είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Μελετά το θέμα της μεταναστευτικής πολιτικής και αρθρογραφεί γι᾽ αυτό από τα τέλη της δεκαετίας του ’90. Τα ακόλουθα βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πελασγός: Το Κουτί της Πανδώρας: Παράνομη Μετανάστευση και Νομιμοποίηση στην Ελλάδα (2003), Το τέλος μιας ουτοπίας: η κατάρρευση των πολυπολιτισμικών κοινωνιών στην Δυτική Ευρώπη (2008), Πολυπολιτισμικότητα; Όχι, ευχαριστώ! (2011) και Μεταναστευτική πολιτική και ενσωμάτωση μεταναστών: η περίπτωση της Ελλάδας (2011).

Πηγές Δημοσιεύματος:

https://www.document.no/2025/11/01/hvis–vi–lukker–oynene–for–innvandringstrykket–vil–europas–kultur–forsvinne/

https://www.olympia.gr/1644020/apopsi/norvigiko-dimosieyma-an-kleisoyme-ta-matia-apenanti-stin-piesi-tis-metanasteysis-o-eyropaikos-politismos-tha-exafanistei/

Ελεγχόμενοι Έλληνες, ανεξέλεγκτοι ξένοι

Μία από τις χυδαιότερες πρακτικές της άθλιας εξουσίας είναι όταν ξεστομίζει τη φράση «και μια ζωή να σωθεί», όποτε απαιτεί περιορισμό των ελευθεριών σου

Από τον Παναγιώτη Λιάκο

Τι θυμηθήκαμε με το έγκλημα του Αλβανού, που σκότωσε 58χρονο, επειδή το θύμα τού… έκλεισε τον δρόμο; Την ψεύτικη ευαισθησία των κρατούντων, που υποτίθεται κάνουν τα πάντα «αρκεί να σωθεί μια ζωή».

Τη λαθρομετανάστευση δεν τη σταμάτησαν για να σωθεί μια ζωή. Άφησαν πολλές εισαγόμενες ύαινες να κατασπαράξουν αβοήθητους Έλληνες, επικαλούμενοι τάχα «αδυναμία» να ελέγξουν τον φαινόμενο. Κι όμως, μια χαρά μπορούν να επιτηρήσουν (ασφυκτικά!) τα 132.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα της έκτασης της Ελλάδας. Το απέδειξαν την περίοδο που μας είχαν επιβάλει την ποινή τού κατ’ οίκον περιορισμού. Έτρεμαν οι γέροντες μην τυχόν και τους έπιανε η Αστυνομία χωρίς… απόδειξη ότι είχαν δηλώσει την πρόθεσή τους να βγουν από τα σπίτια τους.

Η επωδός ήταν παντού και πάντα η ίδια. «Και μια ζωή να σωθεί» σου λέγανε οι χονδρέμποροι των εμβολίων και οι τύραννοι που σου ζητούσαν να τους στείλεις SMS, όποτε ξεμύτιζες από το σπίτι σου για να πας έναν περίπατο, τον σκύλο βόλτα, στο φαρμακείο ή στους άρρωστους γονείς σου. «Και μια ζωή να σωθεί» μηρυκάζανε οι σιγανοπαπαδιές με την παλιομοδίτικη φράντζα, τα λαδωμένα (και λιγδωμένα) μπλουζάκια και το μειλίχιο ύφος, την ίδια στιγμή που αλυσόδεναν μια ολόκληρη χώρα στα δεσμά της «προστασίας» από τον κορονοϊό. «Και μια ζωή να σωθεί» τσαμπούναγε ο στρατηγός… τσέπης, όταν εξηγούσε ότι η πιλοτή της πολυκατοικίας είναι δημόσιος χώρος, άρα δεν δικαιούσαι να βρίσκεσαι εκεί χωρίς μάσκα.

«Και μια ζωή να σωθεί» σου έλεγε με γουρλωμένα μάτια ο πρωθυπουργός, ζητώντας σου να κλείσεις το μαγαζί σου, να μην πάει το παιδί σου σχολείο, να μείνεις μέσα και να υποφέρεις, την ίδια στιγμή που εκείνος έκανε ελεύθερος κι αμάσκωτος και με παρεούλα ποδηλατάδες στην Πάρνηθα και τσιμπούσια στους Φούρνους Ικαρίας. Όλα τούτα τα έκαναν γελώντας σε βάρος 10 εκατομμυρίων κορόιδων, που πληρώνουν φόρους για να χρηματοδοτούν τον αφανισμό του ελληνικού έθνους και την καλοπέραση των δεσμωτών τους. Οι δεσμώτες όχι μόνο άφησαν ανεξέλεγκτους τους ξένους φονιάδες να έρθουν εδώ και να γεμίσουν νεκροταφεία με τα θύματά τους, αλλά τους επιδότησαν κι από πάνω με τα λεφτά των ελεύθερων πολιορκημένων Ελλήνων. Θα σωθούν πολλές ζωές, όταν ξεφορτωθούμε τους δεσμώτες…

Από τη στήλη «Περί πωλητικής» της εφημερίδας «δημοκρατία»