Από τον Πλίνιο στον Κινγκ : Η εξέλιξη της Λογοτεχνίας Τρόμου ανά τους αιώνες

του Γιώργου Σκαγιάκου | 11 Δεκεμβρίου 2020 | www.nyctophilia.gr

Η Άμμος του Χρόνου

Ακόμη και στις πλέον πρώιμες καταγεγραμμένες διηγήσεις, μπορούμε να εντοπίσουμε τα στοιχεία εκείνα που καθιστούν ένα κείμενο τρομακτικό. Στοιχεία φρίκης, φόβου και απόγνωσης, καθώς πολλά από τα αρχέτυπα του τρόμου στοιχειώνουν τη φαντασία πολλά περισσότερα χρόνια απ’ όσα ίσως πιστεύουμε. Το αρχέτυπο του βαμπίρ, λόγου χάρη, το συναντούμε αρκετά πίσω, στη μυθολογία των Σουμερίων, όπου το πλάσμα Ekimmu μπορούσε να εισβάλλει στα κορμιά ανθρώπων που πέθαναν βίαια ή που δεν τηρήθηκαν τα ταφικά έθιμα για τη σορό τους.

Αργότερα, βασισμένες στις αρχές της παράδοσης και στις θρησκευτικές πεποιθήσεις, οι ιστορίες εστιάζουν στον θάνατο, στη μετά θάνατον ζωή, στο κακό, στο δαιμονικό, και στο βασικό μοτίβο όπου το “πράγμα” (ξενιστής) ενσωματώνεται στον άνθρωπο. Όλες οι ιστορίες εκείνης της εποχής βασίζονται σε “μαρτυρίες” για όντα όπως δαίμονες, μάγισσες, βρικόλακες ή βαμπίρ, λυκανθρώπους και, βέβαια, φαντάσματα.

Ο Ευριπίδης έγραψε την ιστορία του Ιππόλυτου -γράφοντας και ένα “sequel” από το οποίο σώζονται λίγα κομμάτια- που η νεκρανάστασή του θυμίζει αρκετά τον Φρανκενστάιν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ