Γιορτές αληθινές και γιορτές κάλπικες

  

Ανοίγει το πλάνο. Βλέπουμε πάλκο. Πάνω, κόσμος πολύς. Ήχος περισσότερος. Έντονος. Φώτα πολλά, εκτυφλωτικά. Σαν μυριάδες αναμμένα κάρβουνα σε πυριφλεγή Kόλαση. Κακοφωνία

Παναγιώτης Λιάκος

Ανελλήνιστες τσιρίδες και γλοιώδη κλισέ εκτοξεύονται κατά ριπάς από ολιγογράμματους φωνασκούντες τηλεοπτικούς παρουσιαστές. Δήμαρχοι, βουλευτές, υπουργοί, ολιγάρχες, στυλοβάτες της κλεπτοκρατίας κοιτούν με λερό βλέμμα τα στίφη (κυρίως Aφροασιατών ισλαμιστών), που μαζεύονται σε πλατείες για να ξεφαντώσουν, τύφλα στο μεθύσι, μπροστά από στολισμένα δέντρα, υπό τους βαρβαρικούς ήχους φτηνών, κλισαρισμένων ασμάτων. Τα έξοδα, πάντα, χρεώνονται στους απόντες φορολογουμένους.

Στα «τραγούδια» που ηχούν στις κεντρικές πλατείες των πόλεων συντίθενται ετερόκλητα υλικά: τα συμπλέγματα κατωτερότητας με τον μιμητισμό, τα φάλτσα με τον εξηλεκτρισμό της κιθάρας και του μπουζουκιού, οι αγγλικές φράσεις με μια σχεδόν αγνώριστη Ελληνίδα φωνή, που σκληρίζει στιχουργικές ανοησίες. Κι αυτό τάχα είναι «γιορτή», και μάλιστα χριστουγεννιάτικη…

Τα στίφη αλαλάζουν, ενώ οι στυλοβάτες της κλεπτοκρατίας αναρωτιούνται αν «γράφει» καλά το θέαμα στην τηλεόραση. Κάπως έτσι, ένα θέμα ιερό, μια θεία γιορτή για την ενανθρώπιση του Λόγου, μπορεί να εκφυλιστεί σε αφορμή και αιτία πρόκλησης αποστροφής και αναγούλας. Κάπως έτσι δεν δείχνει από τηλεοράσεως η «επίσημη» εκδοχή των εορτών, όπως ακριβώς την προτιμά η εξουσία;

Η εορταστική περίοδος, που κάποτε λειτουργούσε ως πυκνωτής νοήματος, έχει μεταβληθεί σε υποκριτική γλίτσα, διάχυτο θόρυβο. Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Φώτα περνούν από μπροστά μας σαν εναλλαγή φωτεινών επιγραφών, χωρίς να αφήνουν ίχνος. Κάποτε αυτές οι ημέρες όριζαν ρυθμό, εισήγαγαν παύση στον χρόνο, άνοιγαν την καρδιά στο θαύμα της πίστης, επέτρεπαν τη συνάντηση. Σήμερα μοιάζουν περισσότερο με καταναλωτικές στάσεις σε έναν αυτοκινητόδρομο διαρκούς βιασύνης. Το πνευματικό ήθος σε άτακτη υποχώρηση.

ΠΗΓΗ: www.dimokratia.gr