Από την Τετάρτη 7 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη, ξεκίνησε πάλι το γνωστό "κυνήγι μαγισσών". Με αφορμή αναφορές σε δήθεν ακροδεξιές ομάδες, επιχειρείται να φορτωθούν αξιόποινες πράξεις σε ολόκληρο τον εθνικιστικό χώρο — χωρίς αποδείξεις, μόνο με φήμες και ιδεολογικά κριτήρια.
Γιατί στην Ελλάδα του 2025, η “ισονομία” είναι λέξη που τη θυμούνται μόνο προεκλογικά. Αν έχεις πατριωτικές ή εθνικιστικές ιδέες, σε περιμένουν οι κάμερες, τα πάνελ, οι "ειδικοί" και οι "αναλυτές" για να σε ξεσκίσουν. Σε βαφτίζουν «ακραίο» πριν καν μιλήσεις. Σε δικάζουν με συνοπτικές διαδικασίες στα δελτία των 8, χωρίς στοιχεία, χωρίς ποινικό μητρώο, χωρίς πράξεις. Αρκεί η ιδεολογία σου.
Εδώ ο κόσμος καίγεται, και τα κανάλια στήνουν τηλε-δίκες σε πολίτες με εθνική συνείδηση. Επειδή τόλμησαν να σηκώσουν ελληνική σημαία ή να μιλήσουν για σύνορα και ιστορία. Ούτε λόγος για τεκμήρια ή δίκαιη μεταχείριση. Πρώτα ο διασυρμός, μετά –αν προλάβει– η Δικαιοσύνη.
Κι ενώ αυτό συμβαίνει στον απλό πολίτη, τι γίνεται με τους ισχυρούς; Με αυτούς που έχουν φίλους σε υπουργεία και πλατούλες σε κόμματα; Εκεί πέφτει σιγή ασυρμάτου.
Ο Δημήτρης Λιγνάδης, άνθρωπος της τέχνης αλλά και του συστήματος, με διορισμό από την κυβέρνηση και δημόσια στήριξη, καταδικάστηκε για βιασμούς ανηλίκων. Παρ’ όλα αυτά, τα ΜΜΕ φρόντισαν να τον παρουσιάσουν ως “σκηνοθέτη” και “προσωπική υπόθεση”. Ποτέ δεν τον ταύτισαν με το κόμμα που τον τοποθέτησε.
Ο πατήρ Αντώνιος, ιδρυτής της "Κιβωτού του Κόσμου", φωτογραφιζόταν με πολιτικούς και έπαιρνε βραβεία από προέδρους και πρωθυπουργούς. Όταν άρχισαν οι έρευνες για κακοποίηση και διασπάθιση δημόσιου χρήματος, όλοι ξαφνικά “δεν τον ήξεραν”.
Ο Νίκος Γεωργιάδης, πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, καταδικάστηκε για παιδεραστία στη Μολδαβία. Και όμως, τα κανάλια δεν ανέφεραν την κομματική του ταυτότητα ούτε μια φορά. Τον προστάτεψαν. Γιατί; Γιατί είναι “δικός τους”.
Και για να μην ξεχνιόμαστε: ποιος θυμάται την υπόθεση Τεμπονέρα; Ένας καθηγητής δολοφονείται από στέλεχος της ΔΑΠ. Τότε δεν κατηγορήθηκε ποτέ όλη η Δεξιά, ούτε μίλησε κανείς για “ιδεολογικά κίνητρα”. Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Πάντα.
Και κάπου εδώ έρχεται το μεγάλο ταμπού: η βουλευτική ασυλία.
Πόσοι βουλευτές έχουν κατηγορηθεί για σοβαρά αδικήματα; Από ξυλοδαρμούς, φοροδιαφυγές, μέχρι σκάνδαλα εκατομμυρίων. Κι όμως, η Βουλή –δηλαδή οι συνάδελφοί τους– αρνούνται να τους άρουν την ασυλία. Ψηφίζουν υπέρ της συγκάλυψης. Αυτή είναι η “κάστα των απυρόβλητων”. Για τον απλό πολίτη που διαμαρτύρεται, υπάρχει η χειροπέδη. Για τον βουλευτή που καταγγέλλεται, υπάρχει η προστασία. Αυτό είναι το σύστημα: σκληρό με τους “ενοχλητικούς”, γαλαντόμο με τους “ημέτερους”.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουμε και την τηλεόραση που έχει γίνει “λαϊκό δικαστήριο”. Αν σε θεωρούν επικίνδυνο ιδεολογικά, σε ξεσκίζουν. Στήνουν τηλε-δίκες κάθε βράδυ. Αν όμως είσαι φίλος της εξουσίας; Σε προστατεύουν, σε βαφτίζουν “ευυπόληπτο”, και ούτε λέξη για τις πράξεις σου.
Αυτό δεν είναι Δημοκρατία. Είναι παρωδία.
Ο Εθνικισμός δεν είναι ποινικό αδίκημα. Η αδικία είναι. Κάποιοι φοβούνται τις ιδέες γιατί δεν μπορούν να τις αντιμετωπίσουν με επιχειρήματα. Γι' αυτό προσπαθούν να τις εξοντώσουν με λάσπη, φίμωση και παραπληροφόρηση.
Αρκετά. Ο λαός δεν είναι πια αφελής. Βλέπει, ακούει και καταλαβαίνει.
Ήρθε η ώρα να τα λέμε όπως είναι!
Ανδρέας Γενιάς από το ΕΠΚ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 11.5.2025
ΠΗΓΗ: ierosloxos2012.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.