«Το Στρατόπεδο των Αγίων»: Ένα προφητικό μυθιστόρημα για τη λαθρομετανάστευση

 

«Και όταν συντελεσθούν τα χίλια έτη, θα λυθεί ο Σατανάς από τη φυλακή του και θα εξέλθει, για να πλανήσει τα έθνη που είναι στις τέσσερις γωνίες της γης, τον Γκογκ  και τον Μαγκόγκ, ώστε να τους συνάξει στον πόλεμο, των οποίων ο αριθμός τους είναι σαν την άμμο της θάλασσας. Και ανέβησαν επί το πλάτος της γης και περικύκλωσαν το στρατόπεδον των αγίων και κυριάρχησαν πάνω σ’ ολόκληρη τη Γη, και την πόλη την αγαπημένη· και κατέβη πυρ του Θεού εκ του ουρανού και κατέφαγεν αυτούς».

Αποκάλυψη, εδάφια 20.7-20.9

     «Το Στρατόπεδο των Αγίων (Le Camp des Saints)» του Γάλλου συγγραφέα, εξερευνητή και οραματιστή Jean Raspail, είναι ένα μυθιστόρημα δυστοπικής πολιτικής φαντασίας που εκδόθηκε το 1973 και μεταφράστηκε σε αρκετές γλώσσες. Η υπόθεση διαδραματίζεται το 1997 (24 χρόνια από την εποχή που εκδόθηκε) και περιγράφει την μαζική μετανάστευση ασιατών (κυρίως από την Ινδία, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές) προς την Γηραιά Ήπειρο. Ο τίτλος του βιβλίου προέρχεται από ένα στίχο της Αποκάλυψης.

     Ο Jean Raspail, γεννημένος το 1925 στην Chemillé-sur-Dême, είναι ένας παραγωγικός συγγραφέας 25 περίπου βιβλίων (ιστορικών, ταξιδιωτικών, μυθιστορημάτων κ.λπ.), τιμημένος με πολλά βραβεία, ανάμεσα στα οποία και το Μεγάλο Βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας. Παράλληλα υπήρξε σπουδαίος εθνολόγος-εξερευνητής και ταξίδεψε σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, στην αναζήτηση πολιτισμών και λαών που απειλούνται με εξαφάνιση.

      Μια περιληπτική περιγραφή του προφητικού αυτού μυθιστορήματος, που γράφτηκε πριν σχεδόν μισό αιώνα, έχει ως εξής: Εκατομμύρια λαθρομετανάστες, με επικεφαλής ένα μυστηριώδη και χαρισματικό άνδρα με το ψευδώνυμο «κοπροφάγος», αποφασίζουν να εισβάλουν με κάθε είδους πλωτό μέσο στην Ευρώπη. Οι λαθροεισβολείς έχουν την πλήρη συμπαράσταση κάποιων Χριστιανών ιεραποστόλων, καθώς και μελών διάφορων «ανθρωπιστικών» οργανώσεων.

Πλήθη εξαθλιωμένων ανθρώπων καταλαμβάνουν εκατοντάδες σαπιοκάραβα που είναι αγκυροβολημένα στο λιμάνι της Καλκούτας, και στοιβάζονται σ’ αυτά, βάζοντας πλώρη προς την Ευρώπη, σ’ ένα επικίνδυνο ταξίδι που θα διαρκέσει δύο και πλέον μήνες.

Οι μάζες των λαθρομεταναστών κινούνται από το πνεύμα της κατάκτησης  και επιδιώκουν να πραγματοποιήσουν το στόχο τους  με ακλόνητη και αμετάκλητη πεποίθηση, απορρίπτοντας οποιοδήποτε συμβιβαστική προσφορά.

Οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών αρχικά βρίσκονται σε αμηχανία, αλλά ακολούθως, αντί να βρουν τρόπους για να αντιμετωπίσουν  τους απρόσκλητους λαθροεισβολείς, επιδίδονται σε μια προπαγανδιστική εκστρατεία, που σκοπό έχει να πείσει τους λαούς τους για τα πλεονεκτήματα της πολύ-φυλετικής κοινωνίας που ευαγγελίζονται. 

Όταν οι πρώτοι στόλοι των λαθρομεταναστών καταφθάνουν στη γαλλική Ριβιέρα, η προδοτική γαλλική κυβέρνηση, αποδυναμωμένη, διαβρωμένη από αριστερούς, «προοδευτικούς» και εκφυλισμένους αστούς, δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει το στρατό και την αεροπορία για να εξολοθρεύσει τους πατριώτες που αντιστέκονται, προκειμένου να προστατεύσει την θριαμβευτική πορεία των λαθροεισβολέων.

Το τεράστιο τσουνάμι των λαθρομεταναστών αλλάζει ριζικά το κοινωνικό, πολιτιστικό και πνευματικό πλαίσιο της γηραιάς ηπείρου, αλλά οι διανοούμενοι-παρανοούμενοι, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις και οι θρησκευτικοί παράγοντες έχουν ήδη αποφασίσει: εν ονόματι των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» οι λαθροεισβολείς δεν πρέπει να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, αλλά να φιλοξενηθούν με απόλυτα καλή διάθεση στους προορισμούς που επιθυμούν. Όσοι ευρωπαίοι πολίτες αρνούνται να συμμορφωθούν, διώκονται και τιμωρούνται ως «αντιδραστικοί».

Βίαιες φυλετικές συγκρούσεις ξεσπούν στη Γαλλία και στην υπόλοιπη Ευρώπη, που σχεδόν ταυτόχρονα επεκτείνονται σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Οι Κινέζοι εισβάλλουν στη Ρωσία, ο πρίγκιπας της Αγγλίας θα πρέπει να παντρευτεί μια πακιστανή, ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης αναγκάζεται να ζει μαζί με μια αφρικανική οικογένεια. Θρίαμβος της «πολιτικής ορθότητας», εξεγέρσεις, συρράξεις, πόλεμοι παντού…

      Τα όσα περιγράφονται  στο δυστοπικό, πικρό και απαισιόδοξο αυτό μυθιστόρημα υλοποιούνται στις μέρες μας από τα μίσθαρνα όργανα της παγκοσμιοποίησης και της «πολιτικής ορθότητας».

     O Respail περιγράφει με εντυπωσιακή διορατικότητα και διαχρονική επικαιρότητα το συνεχές σφυροκόπημα της προπαγάνδας υπέρ της παγκοσμιοποίησης και των πολύ-φυλετικών κοινωνιών που προσπαθούν να επιβάλουν οι κυβερνήσεις της Δύσης και τους λαούς της ως παθητικούς αποδέκτες, απρόθυμους και ανίκανους να αντιδράσουν.

Απομυθοποιεί τις «πολιτικά ορθές» αντιλήψεις των εθνο-αποδομητών, φιλελεύθερων και αριστερών, που μισούν το Δυτικό Πολιτισμό και επιθυμούν την καταστροφή του.

Συγκρίνει την εισβολή των λαθρομεταναστών στη Δύση με την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453 από τους τούρκους.

     H εισβολή των λαθρομεταναστών, όπως περιγράφεται στο «Στρατόπεδο των Αγίων», μπορεί να αποτελεί υπερβολή για τις ανάγκες του μυθιστορήματος, αλλά εδώ και κάποιες δεκαετίες συντελείται σταδιακά και έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια, λαμβάνοντας ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Τα θέματα που έθιξε ο Raspail στο εν λόγω βιβλίο αποδείχτηκαν προφητικά. Πάνω από 40 χρόνια από τη δημοσίευση του βιβλίου, και η θλιβερή πραγματικότητα έχει πλέον ξεπεράσει τη γόνιμη φαντασία του Γάλλου συγγραφέα.

    Όταν πρωτοκυκλοφόρησε στα 1973, το Le Camp des Saints θεωρήθηκε ως ένα ακόμη συναρπαστικό μυθιστόρημα πολιτικής φαντασίας. Πούλησε μερικές δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα στη Γαλλία και πολύ περισσότερα στις Η.Π.Α. όπου μεταφράστηκε και έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στους εκεί πατριωτικούς κύκλους.

    Σήμερα, 45 χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία, εκτιμάται ότι στη Γαλλία έχουν πωληθεί πάνω από μισό εκατομμύριο αντίτυπα, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που το συγκρίνουν με τα μεγάλα κλασικά έργα της δυστοπικής λογοτεχνίας  πολιτικής φαντασίας όπως «Ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος» (1932 ) του Aldus Huxley και το «1984» (1949 ) του George Orwell.

   Το «Στρατόπεδο των Αγίων» ενέπνευσε τον Αμερικανό σκηνοθέτη Joe Dante να γυρίσει την ταινία «Ο Δεύτερος Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος» (1997), βασισμένη στο εν λόγω μυθιστόρημα.

   Να σημειωθεί ότι κανένας από τους μεγάλους εκδοτικούς οίκους ανέλαβε να το εκδώσει ενώ εδώ και  πολλά χρόνια κυκλοφορεί ημι-παράνομα εξ αιτίας της «δημοκρατικής» λογοκρισίας, που κατά τη συνήθη τακτική της το χαρακτήρισε ως «φασιστικό» και «ρατσιστικό». 

 

    Το προφητικό αυτό βιβλίο αγαπήθηκε από χιλιάδες εθνικιστές, τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ιταλία, ενώ πρόσφατα  η Μαρίν Λεπέν και ο πρώην σύμβουλος  στρατηγικής του Ντόναλντ Τραμπ, Στηβ Μπάνον,  προέτρεψαν τους ευρωπαίους πολίτες να το διαβάσουν και να το ξαναδιαβάσουν.

Ο Μπάνον, μάλιστα, σε διάφορες συνεντεύξεις του,  δήλωσε ότι είναι φανατικός αναγνώστης του Raspail και επανειλημμένα έχει αναφερθεί στο «Στρατόπεδο των Αγίων». «Η Ευρώπη δέχεται μια εισβολή τύπου Στρατοπέδου των Αγίων» (Οκτώβριος του 2015). «Στην Ευρώπη το μεγαλύτερο πρόβλημα περιστρέφεται γύρω από το θέμα της μετανάστευσης και το πρόβλημα αυτό είναι παγκόσμιο, ένα παγκόσμιο “στρατόπεδο των αγίων”» (Ιανουάριος του 2016). «Αυτό που βλέπουμε σήμερα δεν είναι μετανάστευση. Είναι πραγματική εισβολή. Για μένα είναι το “στρατόπεδο των αγίων”»(Ιανουάριος του 2016). 

    Πρόσφατα, το βιβλίο του Raspail ξανακυκλοφόρησε στη Γαλλία και την Ιταλία, ενώ και στις δύο χώρες έχουν γίνει δεκάδες παρουσιάσεις και συζητήσεις  με τη συμμετοχή χιλιάδων πολιτών.

      Ο ίδιος ο συγγραφέας θεωρεί το βιβλίο του συμβολικό και προφητικό που προσπαθεί να αφυπνίσει συνειδήσεις σε μια Ευρώπη που «έχει χάσει την ψυχή της» και «οι λαοί της ζουν και δρουν σαν αυτόματα, όλο και πιο αποδυναμωμένοι». Ο Raspail είναι πεπεισμένος ότι όλα όσα περιγράφονται στο βιβλίο, θα συμβούν σύντομα σε παγκόσμια κλίμακα.

     Το 2004, ο Raspail, σ’ ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Figaro με τίτλο «Η Πατρίδα προδομένη από τη δημοκρατία», έγραφε μεταξύ άλλων: «Η Ευρώπη βαδίζει προς το θάνατο…Η σχεδόν επιτύμβια σιωπή των Μ.Μ.Ε., των κυβερνήσεων και των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε. για τη δημογραφική κατάρρευση, είναι ένα από τα πλέον σημαντικά ζητήματα της εποχής μας…».

Για το άρθρο του αυτό, ο Raspail επικρίθηκε με σφοδρότητα από τη γαλλική αριστερά, τους φιλελεύθερους αστούς και τα χειραγωγημένα Μ.Μ.Ε. και κατηγορήθηκε ως «φασίστας»  και «ρατσιστής». Να σημειωθεί ότι οι κατηγορίες ουδεμία σχέση έχουν με την αλήθεια, καθώς ο ίδιος είναι ένας συντηρητικός αστός, οπαδός της μοναρχίας.  

      Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του μυθιστορήματος του Raspail (1973), ο αλγερινός πρόεδρος Houari Boumedienne, από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών, απευθυνόμενος στους ευρωπαίους αντιπροσώπους, είπε με απειλητικό τόνο τα εξής προφητικά λόγια: «Σύντομα θα εισβάλουμε  στο βόρειο ημισφαίριο. Και δεν θα εισβάλουμε σαν φίλοι. Όχι. Θα εισβάλουμε για να σας κατακτήσουμε. Και θα σας κατακτήσουμε γεμίζοντας τα εδάφη σας με τα παιδιά μας. Θα είναι η μήτρα των γυναικών μας που θα μας δώσει την τελική νίκη.»

Ήταν 10 Απριλίου του 1974, όταν ακουστήκαν τα παραπάνω λόγια, που περιείχαν τις πρώτες τρομερές απειλές της υποκατάστασης των ευρωπαϊκών λαών. Δυστυχώς οι  αξιωματούχοι εκείνης της εποχής  αγνόησαν το  μήνυμα του  Houari  Boumedienne, όπως δεν έδωσαν σημασία στις πρώτες ορδές των λαθρομεταναστών που άρχισαν να κατακλύζουν την ευρωπαϊκή ήπειρο μερικά χρόνια αργότερα.

      Στην τρέχουσα κατάσταση των γεγονότων, υπάρχουν δύο κύριες εκδηλώσεις των αποσταθεροποιητικών μετασχηματισμών που επηρεάζουν τον πλανήτη και ιδιαίτερα τα ευρωπαϊκά έθνη: η αυξανόμενη εισβολή λαθρομεταναστών από την Αφρική, την Ασία και τη Νότια Αμερική προς την Ευρώπη και ταυτόχρονα η εκτεταμένη επέκταση της καπιταλιστικής και κοσμοπολίτικης παγκοσμιοποίησης, με τις συναφείς συγκρούσεις που δημιουργεί μέσω της διείσδυσης των φιλελεύθερων και αριστερών αντιλήψεων και της διαφθοράς της ανθρώπινης φύσης.

    Ο χρηματοπιστωτικός παγκοσμιοποιημένος κόσμος, που θέλουν να επιβάλουν στη Δύση οι κοσμοεξουσιαστές, είναι στην πραγματικότητα η αποθέωση της στρέβλωσης όλων των φραγμών που θα μπορούσαν να εμποδίσουν το σχηματισμό μιας ενιαίας παγκόσμιας αγοράς, ανοίγοντας έτσι τις πόρτες για την εισβολή λαθρομεταναστών και τη διαδικασία αποσύνθεσης των ταυτοτήτων των ευρωπαϊκών λαών, με κύριο στόχο τη δημιουργία ενός πολύ-φυλετικού αμαλγάματος από άβουλα καθοδηγούμενα πλήθη.

    Όπως επισημαίνει ο Γάλλος φιλόσοσφος Alain De Benoist: «Η μετανάστευση είναι ένα κυρίαρχο πρόβλημα. Όλοι εκείνοι που επικρίνουν τον καπιταλισμό εγκρίνοντας την μετανάστευση, της οποίας η εργατική τάξη είναι το πρώτο θύμα, θα ήταν προτιμότερο να σιωπούν. Αλλά και όλοι εκείνοι που επικρίνουν τη μετανάστευση, ενώ αποδέχονται τον καπιταλισμό, πρέπει να κάνουν το ίδιο.»

   Ο κοσμοπολίτικος διεθνισμός εμμένει μέσω μιας άνευ προηγουμένου προπαγάνδας στην «αναγκαιότητα» της ενσωμάτωσης των μεταναστών από την Αφρική και την Ασία και της δημιουργίας πολύ-φυλετικών κοινωνιών. Μιας  προπαγάνδας που εξαπλώνεται σαν θανατηφόρος ιός, ο οποίος απειλεί την ακεραιότητα όλων των εθνικών κοινοτήτων.

   O Γάλλος διανοητής Pierre Vial κρούει τον κώδωνα του κινδύνου τονίζοντας: «Η πορεία των ευρωπαίων λαών προς το γκρεμό επιταχύνεται. Η μεγάλη αυτοκτονία είναι μπροστά μας. Πολλοί Ευρωπαίοι φαίνεται ότι εξακολουθούν να μην το αντιλαμβάνονται. Αν κάποιος από αυτούς ελπίζει σε ένα γλυκό θάνατο, θα κλαίει χύνοντας δάκρυα από αίμα. Προτού να είναι πολύ αργά, οι Ευρωπαίοι που θέλουν να επιβιώσουν πρέπει να ανασυνταχθούν και να προετοιμαστούν για τον αγώνα. Γνωρίζοντας ότι η Αντίσταση απαιτεί θάρρος, θυσίες, ένα ξεκάθαρο όραμα της πραγματικότητας, που απορρίπτει αυταπάτες και ψεύτικες ελπίδες, δεν μπορούμε παρά να βασιστούμε στον εαυτό μας και στους συντρόφους μας. Γιατί εκεί όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει ελπίδα....»

Παύλος Γκάσταρης