Φύγε μόνος σου! Δεν έχεις αφήσει ψυχή αμόλυντη!

Γράφει ο Νίκος Καραχάλιος

Ξαφνικά από εκεί που δεν μιλούσε κανείς, που οι μισοί ήταν μπουκωμένοι από χρήμα, και οι άλλοι μισοί πλανημένοι από τις αυταπάτες τους, η κοινωνία έμοιαζε αποχαυνωμένη.

Φευ! Ο κόσμος εξεπλάγη, αλλά φαίνεται πως μετά από τόση συμπυκνωμένη παραπληροφόρηση και άλλη τόση καταπίεση, αρκούσε κυριολεκτικά μια σπίθα, ένα καντηλάκι πολλαπλασιαστής σε συνδυασμό με δυο λέξεις («καντήλια») ειπωμένες με αυθεντικό πάθος, τη γνωστή πλέον σε όλους φράση «ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ Γ………», για να βρει αντίπαλο ένα επικοινωνιακό καθεστώς, που όμοιό του δεν είχε ποτέ γνωρίσει η Ελλάδα!

Και γράφω «είχε», γιατί ο διοπτροφόρος που το εκστόμισε (προφανώς επάνω στην αγανάκτησή του), συμπύκνωσε σε ένα πανελλαδικό «σύνθημα»  πλέον τα συναισθήματα ενός ολόκληρου λαού -[έστω και αν ενοχλεί τα μάλα τους φανατικούς Kyriakistas και τους οπαδούς της πολιτικής ορθοδοξίας ξεπέρασε την κατηγορία του υβριστικού και πήρε πολιτικό χαρακτήρα].

Οι 2 αυτές λέξεις συνέτριψαν σε 2 μόλις δευτερόλεπτα τα 80+ εκατομμύρια με τα όποια τα πιόνια του Λουδοβίκου των Χανίων μπούκωναν τα συστημικά ΜΜΕ, επί 2 χρόνια  επιφορτισμένοι με την απόκρυψη οποιοδήποτε ίχνους κριτικής κατέληξαν στο αντίθετο! Μέσα σε μία εβδομάδα κατέρρευσε το πρώτο τείχος του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ο προμαχώνας του Μητσοτακισμού. Δεν πρέπει όμως να πλανηθεί η -συνήθως βιαστική- ελληνική κοινωνία και να συμπεράνει πως έπεσε και το «Κάστρο της Διαπλοκής». 

Ακούγεται πως ο «Μνησίκακος Βασιλιάς» με την «Ιδιοτελή Βασίλισσα» απεργάζονται σχέδια πρωτοφανούς αντιδημοκρατικότητας, ενδεδυμένα με αντισυνταγματικές διατάξεις «εκτάκτου ανάγκης»εμπνευσμένες από τους γερμαναράδες του Μαξίμου (Βλ. Έσλα). Να «νομιμοποιήσουν ένα γηπεδικό chant).

Αυτός ο πολιτικός γόνος, [δεν θα χρησιμοποιήσω ποτέ ξανά τη λέξη «άνθρωπος» γι’ ΑΥΤΟΝ], και ας ζήτησε καθυστερημένα υποκριτικές πολιτικές «συγγνώμες», «πετυχαίνεις» κάτι που δεν «κατάφερε» κανένας από τους άχρηστους πολιτικούς που προηγήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια: για να αμβλύνει το λαϊκό ανάθεμα, ΜΟΛΥΝΕΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ… Αυτή η ΝΕΑ ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ είναι πιο βαθιά -γι’ αυτό πιο επικίνδυνη- από την αιθάλη που μας έχει υποχρεώσει να εισπνέουμε στο Λεκανοπέδιο και  τα πειραματικά εμβόλια με τα οποία επιμένει να εμβολιάσει ακόμη και ανήλικα παιδιά μας.

Αυτό το ΚΑΚΟ είναι μεγαλύτερο από την κάκιστη διαχείριση των πυρκαγιών, των οικονομικών της καταχρέωσης της κοβιντιασμένης δημόσιας υγείας… Αφού πρώτα μας δίχασε όσο κανείς και απόλυτα συνειδητά [με την παρότρυνση του πλεγματικού και αγράμματου «κυρίου Τάκη» (Θεοδωρικάκου) από το 2015 έως το 2019] σε «εμάς και τους «άλλους», σε «καλούς» και «κακούς» Έλληνες, για να πολώσει ένα 40% και να αρπάξει την εξουσία, βάλθηκε από τότε που Πρωθυπουργεύει, να διαστρέψει τη συλλογική σκέψη, την εθνική συλλογική συνείδηση και στο τέλος να μολύνει  και το μέσα μας, να φτάσει ως τις ψυχές μας…

Και δυστυχώς σχεδόν το έχει καταφέρει… Ούτε με τον αόρατο φόβο του Covid, ούτε με τα αόρατα θερμικά κύματα…

Πώς;

Εδώ έρχεται το πιο σατανικό σχέδιο των εξουσιαστών που τον ποδηγετούν συστηματικά για να καθοδηγεί προς τον γκρεμό τα ελληνικά πρόβατα. Ο «πιστός υπηρέτης Κυριάκος», αφού πρώτα αλλοίωσε τη σκέψη της μάζας με τα βοθροκάναλα, τώρα θέλει να εγχύσει δηλητήριο στις καρδιές των καημένων και κατακαμένων που τον παρακολουθούν να ακκίζεται παριστάνοντας τον «Άριστο Κυβερνήτη», ανήμποροι να ξεφύγουν από την καθηλωτική δύναμη του καναπέ τους.

Πώς;

Με μοναδικό τρόπο!

Με τα ίδια του τα λόγια!

Ναι «το παιδί» μίλησε μόνο του.

Ξεστόμισε αυτά, που δεν έχουν προετοιμάσει οι Βλασταρήδες και δεν έχει πολυπροβάρει στα autoque με τους 158 επικοινωνιολόγους του που τον σπικάρουν φράση-φράση... (Αληθεύει ότι μόνο στο payroll του Μαξίμου έχει 65 μέλη της ΕΣΗΕΑ; Και στο σύνολο της κυβερνητικής μηχανής 450; Ένα χωριό αργυρώνητοι δημοσιογράφοι για να μας ποδηγετούν με έναν πρωτοφανή όγκο από non papers/εγκυκλοπαίδειες).

Ο Κούλης που βλέπετε, ο δήθεν Άριστος επιμελώς μέσα του, είναι ένας απλός αντιγραφέας φράσεων τρίτων. «Φτιάκας» που λένε και στη Μακεδονία που ξεπούλησε… Ένας copy paster.Ο λόγος του δεν είναι αυθεντικός. Είναι δάνειος. Όπως και η persona του, που κρύβει ένα μεγάλο μυστικό σε σχέση με την ταυτότητά του. Αυτό είναι που διαστρεβλώνει τον ψυχισμό του, τον μπερδεύει και τον κάνει «κακίστρο» και μνησίκακο. Είναι faux…

«Σε κάθε ζωή, ιδίως στην αρχή της, υπάρχει μια στιγμή που τα καθορίζει όλα» (του Γκρενιέ Τα Νησιά). [Εγώ τη δική σου «τρύπα», στο μέσα σου την ξέρω, μου την έχει εξομολογηθεί ο πιο δικός σου άνθρωπος… Αλλά αυτά δεν γράφονται… Κατ΄ ιδίαν μόνο λέγονται, όταν θα υποχρεωθείς από τα γεγονότα να μιλήσουμε…].

Γι΄ αυτό σου λέω:

ΦΥΓΕ! ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΦΗΣΕΙ ΨΥΧΗ ΓΙΑ ΨΥΧΗ ΑΜΟΛΥΝΤΗ…

ΦΥΓΕ ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ…

Το ’22 που σκέπτεσαι να αποδράσεις, θα είσαι ένα ακόμη αξιολύπητο πολιτικό απολειφάδι.

Γιατί;

Γιατί δεν είσαι αυθεντικός. Φοράς ένα ρόλο -του δήθεν ηγέτη- ενώ είσαι ένα παραμελημένο «παιδί», ένας «κανακάρης» που θέλει να αποδείξει πως μπορεί… Και ενώ δεν μπορείς, δεν σου πάει ο ρόλος, βάζεις στόχους μεγαλύτερους από τις δυνατότητές σου. Και το «Υπερεγώ» σου σε οδηγεί σε μια σειρά από ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ για να πετύχεις τους στόχους σου… Και τελικά όχι μόνο αποτυγχάνεις προσωπικά αλλά «καταφέρνεις» να κάνεις κακό, μεγάλο κακό σε όλους μας και κυρίως στην Πατρίδα μας. Δεν συμβιβάστηκες όπως κάνουν άλλοι με το άλλοθί του, για να πετύχεις έναν οραματικό στόχο.

Όχι! Εσύ το έκανες για πολύ ταπεινούς λόγους… Για να κάνουν ταμείο οι “offshores”… Έτσι λένε οι επικριτές σου. Δεν στόχευες να προσφέρεις στο κοινωνικό σύνολο. Κατάφερες όντως να κατακτήσεις την εξουσία, με κίνητρο κατά βάθος να αποδείξεις σε έναν πολύ στενό κύκλο ανθρώπων, πρωτίστως στη Μαρέβα και τους «φίλους» σου από το Κολλέγιο πως μπορείς. Παραδέξου την αλήθεια. Δεν το έκαναν οι Συριζαίοι [δεν σε έβγαλαν αυτοί «Κούλη»]. Και πάνω απ’ όλα ήθελες να αποδείξεις πως εσύ -ως μόνιμο outsider-, ο «υποτιμημένος Άριστος», πως αξίζεις.

Μικρός δεν ήσουν ούτε τόσο κακός, ούτε αυταπόδεικτα πλέον ανεπαρκής. Ήσουν ένα επιμελές «παιδί» που τον\ συνέτριβε το βαρύ του επίθετο, ο απόηχος του knickname του, η σύγκριση με τον πατέρα του, η μη εμπιστοσύνη της αυταρχικής δεσποτικής μητέρας του. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τον υπερπροστατευτισμό της απέναντι στο 4ο παιδί μιας οικογένειας με ένα ΓΙΓΑΝΤΑ, -αλλά απόντα- πατέρα και μια σκληρή -αλλά ταυτόχρονα πληθωρική, πανταχού παρούσα- μάνα…

Και επιπλέον 3 ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ χαρισματικές αδελφές. «Άλλος έφηβος, (πιο mainstream) θα είχε τινάξει τα μυαλά του στον αέρα, λόγω υπερβολικής εξάρτησης από τους γονείς του» [«Ζωή» σελ. 36].

Στην ενηλικίωση στο πρόσωπο της δαιμόνιας Μαρέβας βρήκες τη διάδοχο της Μαρίκας. Τί τραγική σύμπτωση(;)! Οι δύο πιο σημαντικές γυναίκες της ζωής σου να έχουν τρισύλλαβα ονόματα, με τα ίδια ΜΑ-ΜΑ αρχιγράμματα, που τα χώριζαν μόνο 2 γράμματα! Και βέβαια πανομοιότυπα αυταρχικές συμπεριφορές απέναντι στην ελλειμματική πλευρά σου. [«Θα ήθελε να ντύνει τα παιδιά της με λεντερχόζεν» [«Ζωή», σελ.37].

Και αφού δεν είχες καλλιτεχνικά ή αθλητικά ταλέντα, φυσικά χαρίσματα, μηδενική συναισθηματική νοημοσύνη και κανένα ειδικό πολιτικό βάρος, βάλθηκες με σκληρή (κατ’ εσέ) δουλειά (and a little help from your dad’s friends), να αποδείξεις πως δεν είσαι “hijo de papi”. Σε φροντίζανε οι «δικοί σου» μέχρι να γίνει βουλευτής , ένα μεσοδιάστημα το κάλυψε με τοστιέρες και φωτοτυπικά ο «αγνοούμενος κύριος Μιχάλης» και μετά λένε πως τον ανέλαβε το ρόλο του προστάτη σου η Διαπλοκή... Όμως, κοίτα πως τα φέρνει η ζωή!  Ό,τι χτίστηκε με τόσο ΕΙΠΙΚΟΙΝΩΝΙΣΜΟ, τα γκρέμισαν τα γεγονότα του Αυγούστου, τα «Αυγουστιάτικα...

Εκεί γύρω στο 2009 είχες φροντίσει να εκδικηθείς/αδειάσεις την αδελφή σου στον αγώνα της διαδοχής της με τον Αντώνη Σαμαρά (που κύριος απέναντί σου στο ανταπέδωσε το 2015). Δεν ήταν μόνο πολιτικό το κίνητρο, ότι δεν θα γινόσουν ποτέ Πρωθυπουργός αν σε προλάβαινε η ΨΗΛΗ. Την είχες στοχοποιήσει από μικρός, γιατί η Ντόρα έχει gravitas, “ειδικό βάρος», ακόμη και «ειδικό ύψος»…

Σκεφθείτε όλοι εσείς -καλοί μου αναγνώστες- κάτι τόσο απλό, ανθρώπινο, αλλά και τόσο καταπιεστικό συνάμα: ακόμη  και στο μπόι να σε περνάει η αδελφή σου… Τί σύνδρομα αναπτύσσεις; Και με αυτά και αυτά λοιπόν, το «άσχημο παπί» της μινωϊκής μητριαρχικής οικογένειας, γίνεται «αρχοντόπουλο» και φτάνει έκων-άκων ως την Πρωθυπουργία της όμορφης χώρας μας, την οποία για τις -απεριόριστες- φιλοδοξίες του, ο ίδιος έβλεπε ως ένα «καθυστερημένο», ούτε καν «γραφικό» χωριό…

«Ένοιωθε πως δεν χρωστούσε τίποτα σε αυτή τη χώρα» [«Ζωή» σελ. 136]. Γι’ αυτό και υποσυνείδητα ήθελε να την εκδικηθεί, να την καταστρέψει, γιατί ΑΥΤΗ (η Ελλάδα) και όλοι ΑΥΤΟΙ (οι Έλληνες) δεν αναγνώρισαν το μεγαλείο του νωρίτερα και τον ταλαιπώρησαν να περιμένει να το αποδείξει ως τα 52…

Και που καταλήξαμε;

Να ζούμε ένα πύρινο δράμα... «Τα όμορφα χωριά, όμορφα όμορα καίγονται», ήταν ο τίτλος της ομώνυμης σερβικής ταινίας του ΄90. Θα ταίριαζε γάντι στο τί συμβαίνει μετά από 2 χρόνια «ηγεμονίας» του «Λουδοβίκου των Χανίων» του Πριγκιπόπουλου των Κολλεγίων, στη Βαλκανική Επαρχία...

Στην «πρώτη μεγάλη στραβή» μετρήθηκε ως «ηγέτης» και βρέθηκε όχι απλά «λίγος», αλλά «ελάχιστος». Μια ολίγιστη τρομαγμένη φιγούρα, η οποία μέχρι πρότινος γεννούσε θαυμασμό στους υποτελείς «ΣημιτοΚαθημερινάκηδες» και τους Kyriakistas, ενώ σήμερα πια απορρέει στους υπόλοιπους, που διαισθανόντουσαν ότι είναι a bit weird (όπως θα λέγανε και στη Βοστώνη) λίγο «περίεργος». Είναι τόσο περίεργος, που αρκούσε μόλις μια εβδομάδα εκτός ελέγχου για να ξεγυμνωθεί…

Πώς εξηγείται το φαινόμενο του θρυμματισμού της εικόνας του;

Τα πολιτικά αίτια τα έχουμε αποκαλύψει πολλαπλώς (βλ. FORUM2020.GR). Σήμερα επικεντρωνόμαστε στα «ψυχοαναλυτικά», τα οποία δεν θα τα διαβάσετε πουθενά αλλού…

Δεν ενηλικιώθηκε φυσιολογικά ούτε «ανδρώθηκε», ούτε «μέστωσε». «Ενηλικιωνόμαστε όταν συνειδητοποιούμε πως δεν έχουμε κανέναν να μας φροντίζει» [«Ζωή», σελ. 41]. Κάθε φορά που φέρνει πλέον τη μούρη του μπροστά στις κάμερες δεν είναι μόνο weak, είναι pathetic. Φαντάζει αποσβολωμένος. Σαν τον εγκάθετο διευθυντή που τον επέπληξε σφόδρα ο ιδιοκτήτης της εταιρίας, του τράβηξε το αυτί δημοσίως και μετά  τον διέταξε: «μόλις τελειώσεις με τους μπελάδες που μας προξένησες, να ετοιμάζεσαι να τα μαζεύεις και να φεύγεις».

Ζει πλέον με το φάντασμα της ξαφνικής απόλυσης. Τον καταδιώκουν μνήμες ’93... Όπως αυτές όταν τελείωνε ο Ανδρέας Παπανδρέου τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη… Τότε που τον καταδίωκε από τα εκλογικά μπαλκόνια με τη φράση: «τον αφήνουν για να πλανάται το φάντασμα που συμβολίζει την Ανωμαλία». Το «σύνδρομο της απομάκρυνσης» αλά Επίτιμου το ‘93 και αλά ΓΑΠ το ‘12 τον ταλανίζει νύχτα-μέρα και  δεν τον αφήνει να συγκεντρωθεί. Αυτός είναι ο χειρότερος εφιάλτης του... Να χάσει την καρέκλα! Όμως, ό,τι και να δώσει, όσο και να ξεπουληθεί σε λίγο θα αποτελεί μια ακόμα τραγική φιγούρα  στο Χρονοντούλαπο της Ιστορίας, στο νεκροταφείο των αποτυχημένων ηγετίσκων.

Όμως, εμείς οι παλιοί του φίλοι δεν θα επιδείξουμε μνησικακία όπως εκείνος για το κακό που μας έκανε ενσυνείδητα, προκειμένου να «ανέβει» με κάθε κόστος. Θα είμαστε το μόνο του αποκούμπι, πρώτα ως ΑΝΘΡΩΠΟΙ και βέβαια ως «παλιοί συμμαθητές». Μετά από αυτή την ολομέτωπη πολιτική σύγκρουση και τις περιπέτειες που μου προκάλεσαν οι αυλικοί του με εκείνον ωφελημένο Πιλάτο- με βλέπω να τον παρηγορώ στο καφενεδάκι της Καρδιανής στην Τήνο, όπου θα έχει καταφύγει ως «απόβλητος», για να σωθεί από την λαϊκή κατακραυγή. «Ξέρω καλά τί σημαίνει να πονάς για τους άλλους»  “DOLOR AJENA”.

Εκεί στην Τήνο, θα «παίζουμε αναμνήσεις». Θα θυμάται ατάκες γεμάτες τοξικότητα, όπως η ιστορική μπαρούφα που ξέρασε στον Ερημίτη στην Κέρκυρα,( Ιούλιος 2020), όταν προέβλεψε ο αθεόφοβος ότι: «κάποια στιγμή θα καεί το δάσος. Οπότε καλά κάνουμε και το κτίζουμε»! Και εγώ οφείλω να κάνω την αυτοκριτική μου σε αυτό το σημείο. Σε αυτή την παράλληλη πορεία ετών «ενώ σκεφτόμουνα πολλές φορές να τον φέρω σε επαφή με έναν ψυχολόγο, κάποιον να τον εκμυστηρεύσει και δεν το έκανα», [«Ζωή», σελ. 136].

Όταν όμως κάτι τέτοια πέρναγαν ασχολίαστα νόμιζε πως οι μεγάλες αλήθειες ήταν αυτές που έκρυβε μέσα του, ενώ ήταν απλά επικίνδυνες μπαρούφες! Με αυτά να γίνονται πολιτικές και προπαγάνδα, αλλοίωσε ακόμη περισσότερο τις ήδη διεφθαρμένες συνειδήσεις των ακολούθων του, των πιονιών, (όχι των παιδιών}, των κακομαθημένων Kyriakistas των Βορείων Προαστίων. Και μετά παρέλαβε όλους τους υπόλοιπους…

Κάτι τέτοιες φράσεις όμως είναι που τελικά οδηγούν στην Παράνοια, όχι μόνο τον DPG, αλλά όλους όσοι μας είχε μείνει μια σταλιά μυαλό από τις τρελές εμμονές του. Ένα κράμα νεοφιλελεύθερου κρατικού υποχωτηρισμού, κρητικογενούς ρουσφετοπολιτισμού και νεποτιστικής ιδιοκτησιομανίας απέναντι στη Χώρα μας. Που ναι μεν μπορεί να παραμένει «ένα απέραντο «Φρενοκομείο», όπως είπε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, “un pais de locos” [«Ζωή» σελ. 114], μπορεί να κυριαρχούν στην κοινωνία μας ακόμη και σήμερα, στην αρχή της τρίτης δεκαετίας του  21ου αιώνα, ομαδικές αυταπάτες, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως της αξίζει ως τιμωρία για την ανευθυνότητα και την κοινωνική ανωριμότητα και να καεί... 

Δικαίως λοιπόν τον κατηγορούν οι Ευβοιώτες «ΜΑΣ ΕΚΑΨΕΣ!». «Μόλις φάγατε ένα κομμάτι της χώρας μας» κύριε Μητσοτάκη [«Ζωή», σελ. 143]. Ειδικά ο νέοι λένε πως «δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να σε πληγώνει ένας μαλάκας» [«Ζωή», σελ. 63].

Αυτά θα θυμάται και θα κλαίει, «θα δείχνει» -όπως στα πρόσφατα διαγγέλματα-  «σαν να τον πάτησε η ζωή» [«Ζωή», σελ. 127]. Δεν θα μπορεί όμως από τις πολλές κατάρες που του ρίχνουν οι χαροκαμένοι Έλληνες να χύσει ούτε ένα δάκρυ… «Ο λαός αντέδρασε με “maildicion” [«Ζωή», σελ. 143]. Γιατί  το  τεράστιο έλλειμμα ενσυναίσθησης θα του πνίγει τον καημό για την χαμένη εξουσία, όχι για την κατεστραμμένη Ελλάδα…

Μικρό κρίμα για εκείνον. Μεγαλύτερο κρίμα για την Ελλάδα, που ατύχησε να τον έχει έστω και για 770 ημέρες στην εξουσία…

Νίκος Καραχάλιος ΄87

για τους Δημοκράτες

ΥΓ. 1: Και μια συμβουλή έστω και την ύστερη ώρα:

ΦΥΓΕ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΤΩΡΑ!

Είναι ευκαιρία. Πριν κατακάψεις όλη τη Χώρα μας!

Πριν διπλασιάσεις τα θύματα του Covid τους συμπολίτες μας!

Πριν καταχρεώσεις όσο κανείς άλλος -έστω και εν μέρει αθέλητα- την Οικονομία μας!

Τον Σεπτέμβριο, πόσο μάλλον το ’22, θα είναι πολύ αργά… Μην ακούς τους εξαρτώμενους σημιτανθρώπους, τους γλύφτες καρεκλοκένταυρους του Μαξίμου. Κάντο τώρα!

Γιατί μέχρι τον 15Αύγουστο θα συνεχίζεις να γράφεις νέα αρνητικά ρεκόρ. Θα είσαι ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ που έβαλε την Πατρίδα πάνω από την Πάρτη του. Και ίσως έχεις -ίσως- και μια δεύτερη ευκαιρία… Αλλιώς θα ειδοποιηθείς να εκκενώσεις το Μέγαρο Μαξίμου με SMS της Πολιτικής Προστασίας. Φαντάσου να σου έρθει το μοιραίο 112 όταν θα έχει αρπάξει ο Εθνικός Κήπος και να είσαι ενοχικά μόνος και ανίκανος να αντιδράσεις… Θα σε έχει εγκαταλείψει ακόμη και το σκανδαλωδώς ευνοημένο δίδυμο Τσουβάλα- Κολοκούρη… so bloody pathetic

ΥΓ.2: «Κολομβιάνικη παροιμία: Λίγες ώρες να μείνεις στο σπίτι κάποιου μυρίζεις τ’ άπλυτά του» [«Ζωή», σελ. 37], πόσο μάλλον αν έχεις περάσει 10 χρόνια στο σχολείο, άλλα 10 στο γωνιακό κτίριο της Ρηγίλλης με τη Λυκείου και τα τελευταία 5 σε βίους παράλληλους και πλέον συγκρουόμενους...

ΥΓ.3: Όσο έγραφα και «άκουγα τη γραφομηχανή να κροταλίζει» [«Ζωή», σελ. 143], και έβλεπα με τρόμο τα μέτωπα της φωτιάς να διευρύνονται ανεξέλεγκτα, έγινε κάτι μοναδικό! Μάλλον αποτέλεσμα της αιθάλης από τα καμένα της Πάρνηθας, έλαβε χώρα ένα πρωτοφανές αρθρογαφικό fusion! Έμπλεξαν «τα ξερά» (τα πολιτικά σχόλια) με «τα χλωρά» (τα λογοτεχνικά σχόλια) και το δικό μου ψυχαναλυτικό χρονογράφημα, που αφορούσε τον ΡΜ και είχε αρχικό τίτλο «ΤΡΕΞΤΕ ΝΑ ΣΩΘΕΙΤΕ ή ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΜΕΝΑ ΘΑ ΤΗ ΒΡΕΙΣ!», ενώθηκε με ατάκες από το βραβευμένο μυθιστόρημα της Κολομβιανής Patricia Engel,  «Ζωή», “Vide”, (Εκδόσεις Όπερα, Αθήνα 2012, που χαρακτηρίστηκε από τους “New York Times”, ως «το πιο Αξιοσημείωτο Βιβλίο του 2010» και τιμήθηκε μεταξύ άλλων με το International Latino Award).

ΥΓ.4: Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή την 2ωρη συνέντευξη του Κ.Μ. για τις πυρκαγιές, γιατί το θέμα είναι ΕΘΝΙΚΟ και αφού «η μάχη δεν έχει τελειώσει» περίμενα να δω ποιο είναι το σχέδιό του για τις επόμενες μάχες… Τί διαπίστωσα για το πολιτικό/επιχειρησιακό δια ταύτα θα ακολουθήσει σε άλλο κείμενο. Αυτό όμως αφορά στο ψυχοαναλυτικό προφίλ του ανδρός. Τί διαπίστωσα με μεγάλη λύπη μου, κάτι που εντόπισαν και πολλοί τηλεθεατές; ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΣΕ! Δεδομένο. Δεν μειδιούσε… Χαμογελούσε… Από αμηχανία μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής; Από έλλειψη ενσυναίσθησης;

Μάλλον όχι. Δεν ήταν αμηχανία… ήταν «χημεία»…

Γι΄αυτό τελικά τον λυπάμαι… Ως άνδρα. Αλλά από τη στιγμή που αυτός συμβαίνει να είναι και Πρωθυπουργός, λυπάμαι την Ελλάδα… Γιατί αυτή τη μέγιστη αδυναμία, τη «διαβάζουν» και οι εξουσιαστές του. Και τώρα που κάθε ημέρα θα είναι και πιο ασθενικός, θα είναι και πιο εκβιάσιμος.

ΠΗΓΗ: www.pronews.gr